«Έρωτα ακαταμάχητε», είπε ο Σοφοκλής διαμέσου της Αντιγόνης.
Ολόκληρο Συμπόσιο έγραψε ο Πλάτωνας γι’αυτόν. Και βάζει ένα σωρό σοφούς και φιλοσόφους να εξυμνούν αυτόν τον θεό, τον πιο ωραίο και παλιό, τον πιο παραμελημένο απ’όλους τους θεούς. Και βάζει και τον Σωκράτη να μιλάει γι’αυτόν. Και να λέει ότι ο έρωτας δεν είναι ο πιο ωραίος από τους θεούς, μα είναι άσχημος και μωρός. Γιατί επιθυμεί το ωραίο και το σοφό, και επειδή τα επιθυμεί εξορισμού δε μπορεί να τα κατέχει. Γιατί όταν έχουμε κάτι δεν το επιθυμούμε. Κι άλλα τέτοια σοφά λέει ο Σωκράτης και οι υπόλοιποι. Και είναι όντως σοφά, καθένας μπορεί να το καταλάβει αυτό και μόνος του.
Είναι ο θεός που απασχόλησε, απασχολεί και θα απασχολεί όλους τους ανθρώπους, σοφούς και μωρούς, νέους και γέρους, όμορφους και άσχημους. Τον έχουν εξυμνήσει σε έργα τους αρχαίοι δραματουργοί και φιλόσοφοι, καλλιτέχνες, ζωγράφοι, ποιητές, κινηματογραφιστές, μαγείροι. Και κυρίως, οι άνθρωποι που δεν είναι τίποτα από όλα αυτά.
Και έχουν πει τόσα και τόσα.
-I’ve got chills, they’re multiplying and I’m losing control, cause the power you’re supplying is electrifying. –
Ο έρωτας λοιπόν είναι ακαταμάχητος. Δε μπορείς να του αντισταθείς, έρχεται, άλλοτε ύπουλα και απότομα, άλλοτε αργά και σταθερά, και σε κατακλύζει. Κυριαρχεί την σκέψη σου και το κορμί σου. Τρως τον ντουβρουτζά κι άντε να συνέλθεις.
-Nobody loves me, it’s true, not like you do. –
Ο έρωτας είναι ευτυχία. Αυτό που ξυπνάς και χαμογελάς. Αυτό που ζωγραφίζεις καρδούλες και λουλουδάκια. Αυτό που δε νευριάζεις όταν έχει κίνηση στο δρόμο από τα διπλοπαρκαρισμένα. Αυτό που νοιάζεσαι και σε νοιάζεται. Αυτό.
-Love will tear us apart.-
Ο έρωτας είναι καταστροφικός. Τι καταστρέφει; Ό,τι βρεθεί μπροστά του. Εσένα, το αντικείμενο του έρωτά σου, τις σχέσεις με τον κόσμο γύρω σας, τον πολυέλαιο, το σπίτι ολόκληρο. Εξαρτάται από την ένταση του πάθους και από τον βαθμό της ανταπόκρισης. Εξαρτάται επίσης από δευτερεύοντες παράγοντες, όπως ζήλια, έλλειψη εμπιστοσύνης, κατανάλωση ουσιών, πείσμα, εγωισμούς. Και δώσ’του το μελόδραμα και δώσ’του η καταστροφή και δώσ’του το κλάμα και δώσ’του το χάος.
-Σ’ακολουθώ και ξέρω πως πονάω.-
Ο έρωτας γέρνει μονόπαντα. Και να σου ερωτεύεσαι. Εσύ. Μόνο εσύ. Ο άλλος όχι. Ζόρικο. Βρίσκεις τρόπο να το ξεπεράσεις και να ερωτευτείς κάποιον άλλο. Ή και όχι. Και βασανίζεσαι μια ζωή. Πολύ ζόρι λέμε.
-Red eyes and tears no more for you my love I fear.-
Ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης. Είτε με το καλό είτε με το κακό κάποτε τελειώνει. Θα θρηνήσεις, θα φωνάξεις, θα πληγωθείς, θα κολλήσεις, θα βγεις ίσως να το γιορτάσεις ή ακόμα θα ανασάνεις επιτέλους. Αν το ξεπεράσεις κι είσαι ακόμα νέος, βρίσκεις αλλού άλλον έρωτα. Αν όχι, απλώς ζεις με αυτό. Τι άλλο μπορείς να κάνεις;
-Say nighty night and kiss me, just hold me tight and tell me you’ll miss me, while I’m alone and blue as can be, dream a little dream of me.-
Ο έρωτας είναι ρομαντικός. Αστεράκια, φεγγαράκια, καρδούλες, αγκαλίτσες, φιλάκια, κεράκια, ατμόσφαιρες, ωραία πράματα. Μέλια και σορόπια να κολλάει ο τόπος, όλα είναι ρόδινα, δεν υπάρχει κανείς άλλος τριγύρω, δεν έχεις μάτια για αλλού. Ομορφιές!
-Love me two times baby, love me twice today.-
Ο έρωτας είναι ποιητής.Και ψεύτης. Είναι τυφλός και κουφός. Είναι αντικοινωνικός, παράφορος, παράλογος, αχόρταγος, ανεκπλήρωτος, αιώνιος. Ο έρωτας είναι σεξ. Είναι γιατρός, θεραπευτής. Είναι προδότης. Κουλτουριάρης. Καψούρης. Είναι όσα μπορεί να φανταστεί ο άνθρωπος κι άλλα τόσα που δεν το χωράει ο νους.
-Και θέλω να’ρθω να σ’αρπάξω από την άλλη, να τη ρωτήσω με μάτια δακρυσμένα, με ποιο δικαίωμα σε πήρε από μένα και ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα.-
Ο έρωτας είναι επιλογές. Διαλέγεις κάποιον έναντι κάποιου άλλου. Τσεκάρεις προτερήματα και μειονεκτήματα, συμβατότητα, προκοπή, προίκα, τζάκι, σπίτι και λοιπά και αποφασίζεις. Κι αυτό γιατί αναζητάς κάποιον προς ισόβια χρήση. Άρα θες να ταιριάζετε. Ή, εν τω βάθει, να είναι αντάξιός σου, κι ας μην ταιριάζετε ακριβώς. Αλλά αυτό μάλλον θα πρέπει να το αναλύσω σε άλλο ποστ…
Αλλά τι κάθομαι και σας λέω τόση ώρα; Τι ξέρω εγώ από έρωτα; Εγώ που δεν έχω ερωτευτεί ποτέ και όλα αυτά τα ξέρω στη θεωρία. Τα έχω διαβάσει σε βιβλία, τα έχω ακούσει σε τραγούδια, τα έχω δει σε ταινίες και θέατρα. Μη μ’ακούτε, μιλάω για ένα θέμα που δεν ξέρω. Βγείτε, ερωτευτείτε και αργότερα ελάτε να εξυμνήσετε κι εσείς αυτόν τον νεαρό θεό που σε ησυχία δε μας αφήνει.
-Έλα. Μου ‘χει λείψει η ζεστή αγκαλιά σου.-
-Δώσ’μου λίγη ακόμα αγάπη, μη μ’αφήνεις σαν σκυλί πεινασμένο.-
-Χαράματα η ώρα τρεις, θα’ρθω να σε ξυπνήσω, κρυφά από τη μάνα σου να σε χαρώ, να βγεις να σου μιλήσω. Δε θα μας δει άλλος κανείς, μόνο το φεγγαράκι. Έβγα στο παραθύρι σου να σε χαρώ και δώσ’μου ένα φιλάκι. Τη μυστική αγάπη μας κρυφά να την κρατήσεις. Χίλια που να σου τάξουνε να σε χαρώ, να μην την μαρτυρήσεις.-
Director's Cut 