Σήμερα στη δουλειά – Επεισόδιο 3: Το πειρατικό του Κάπταιν Τζίμη

{ 30 Μαρτίου, 2017 @ 4:45 μμ } · { Ειδικότητα }
{ Tags: }


Σήμερα το πρωί στη δουλειά, στα πλαίσια της καθημερινής ρουτίνας, πήγα να μετρήσω την πίεση σε έναν καινούριο άρρωστο παππούλη.

Η ώρα πρέπει να ήταν οκτώ και μισή το πρωί, ο θάλαμος μύριζε κλεισούρα και κατάκλιση.

«Καλημέεεερα, για δώστε μου το χέρι να μετρήσω μία πιεσούυυυλααα» του είπα, γλυκερή και διεκπεραιωτική, μου βγαίνει αυθόρμητα, και βούτηξα το χέρι του χωρίς να προλάβει να απαντήσει. Σήκωσα το μανίκι του και είδα πως είχε τατουαζ, έναν αετό, κάτι λέξεις ξεθωριασμένες σε λατινικό αλφάβητο, και μια ημερομηνία, έτος 1974.

Ενθουσιάστηκα με την ανακάλυψη, αμέσως συμπέρανα ότι ήταν ναυτικός στα νιάτα του, ήταν πράγματι, λοστρόμος.

Το τατού το είχε χτυπήσει στη Βραζιλία και είχε ταξιδέψει σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

Μιλήσαμε λίγο για τα καράβια, αλλά ήταν αρκετά άρρωστος και προχωρημένος σε ηλικία για να μπορέσει να διατηρήσει συζήτηση. Άλλωστε, το πιεσόμετρο είχε μετρήσει ήδη την πίεσή του και έπρεπε να προχωρήσω και στους επόμενους ασθενείς.

Προτού φύγω, και ακόμα μαγεμένη από το μυστηριώδες πλάσμα που είχα απέναντί μου, τον γέρο ναυτικό, απήγγειλα Καββαδία, περήφανη που μπορούσα:

    Το πειρατικό του Κάπταιν Τζίμη

    Που μ’αυτό θα φύγετε κι εσείς

    Είναι φορτωμένο με χασίς

    Κι έχει τα φανάρια του στην πρύμη

    Μήνες τώρα που ‘χουμε κινήσει

    Και με τη βοήθεια του θεού

    Όσο που να πάμε στο Περού

    Το φορτίο θα το’χουμε καπνίσει

Ο παππούλης δεν εντυπωσιάστηκε με τις καββαδιακές μου γνώσεις, ρουθούνισε, και μουρμούρησε γκρίνιες για τους πόνους και τα ενοχλήματά του.

Ως γιατροί μαθαίνουμε να παίρνουμε ιστορικό και να κάνουμε ερωτήσεις. Μαθαίνουμε για τις ερωτήσεις κλειστού τύπου, που έχουν μία πολύ συγκεκριμένη απάντηση, και για τις ερωτήσεις ανοιχτού τύπου, που αφήνεις τον ασθενή να εκφραστεί ελεύθερα.

-Πού πονάς; -Στην κοιλιά

-Τι έπαθες; -Να γιατρέ, από προχθές με έπιασε ένας πόνος ξαφνικά εκεί που έβλεπα σαρβάηβορ […]

Η μισή δουλειά μας είναι να κάνουμε ερωτήσεις σε άγνωστους ανθρώπους.

Κι όμως, κάποιοι από εμάς, δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να κάνουμε απλές ερωτήσεις στους ανθρώπους του κοινωνικού μας κύκλου που θα θέλαμε να γνωρίσουμε καλύτερα. Κι εγώ μαζί μ’αυτούς.

Πώς σε λένε; Πόσο χρονών είσαι; Τι δουλειά κάνεις; Εσύ έχεις τατουάζ; Σου αρέσουν τα ταξίδια; Θα σου άρεσε να σου απαγγείλω Καββαδία κάποιο βράδυ, παρέα με τσιγάρο κάμελ και ουίσκι;

Σχολιάστε