Και που λες καθόμανε ένα βράδυ κάποτες στα ίντερνετς και βαριόμανε. Κοιτάζω την ώρα και ήντο Πέμπτη. Και αναφωνώ «Ω! Έχει Σινεμανία στην ετρία!». Και ανάβω την τιβί και στρώνομαι. Το θέμα της εκπομπής ήταν «cult ελληνικός κινηματογράφος» ή κάπως έτσι. Το’πιασες το υποεννοούμενο.
Κατ’ρχάς η Σινεμανία, σε περίπτωση που δεν ξέρεις, είναι μία εκπομπή που κάνει κυρίως θεματικά αφιερώματα σε ταινίες. Ελάχιστος ουσιώδης σχολιασμός, χωρίς ιδιαίτερη ανάλυση και εμβάθυνση στις ταινίες, ενίοτε με κανα-δυο διάσημους να λένε τη γνώμη τους, απαίσιο σκηνικό, και πολλά αποσπάσματα από τις ταινίες. Δεν είναι κακή εκπομπή, απλώς πολύ περιορισμένη.
Κι εκεί λεπόν που χαζογελούσα με αποσπάσματα από καλτ εητίλες και ατάκες τύπου «Κούλα μ’ακούς; Πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος» και «Η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols! Γκέγκε;«, ΤΣΟΥΠ! Τι προβάλει ο τιτανομέγιστος ο Γούλιας;! Τον «Πανίσχυρο Μεγιστάνα των Ninja»! Και μετά το «Blair Kitch Project»! Και το «James Δοντ – Επιχείρησις Ρωσομπλιετ»! Και κάπου εκεί μου κόπηκε το γέλιο. Σκάλωσα. Εκστασιάστηκα. Και συνέχισα να γελώ ακόμα πιο δυνατά.
Τα ταινιάκια αυτά που λέτε, και πολλά ακόμα, είναι φτιαγμένα από κάτι τυπάκια δουλειά-δεν-είχε-ο-διάολος-γύριζε-φιλμάκια. Είναι ανεξάρτητα, νόου ή λόου μπάτζετ, με ερασιτέχνες δημιουργούς ή, αν όχι ερασιτέχνες, νέους και άπειρους ακόμα, οι οποίοι με τον καιρό οργανώθηκαν σε ομάδες, ας πούμε οι OtiNaNaiProductions και οι Nostalgeek Films, και κούτσα κούτσα γινήκανε πολλοί. Και μαζευτήκανε και φτιάξανε μια «ομπρέλα» για όλες αυτές τις ομάδες, την Chainfree.
Να μην τα πολυλογώ, οι δημιουργοί αυτοί είτε βγάζουν το άχτι τους, είτε κάνουν το χόμπυ τους, είτε χτίζουν καριέρα στον κινηματογράφο, έχουν φτιάξει και φτιάχνουν ταινίες μικρού κατά κύριο λόγο μήκους, οι οποίες είναι πλούσιες σε χιούμορ, σαρκασμό και αυτοσαρκασμό, αγάπη για το σινεμά, φόρους τιμής, ενίοτε και προβληματισμό.
Κάποιες έχουν γυριστεί με περίσσεια προχειρότητα. Κακής ποιότητας εικόνα, ήχος, μοντάζ, υποκριτική, ανύπαρκτο σενάριο, αστάθεια, ζαλάδα, ίλιγγος και τα σέα. Βλέπονται ευχάριστα όμως. Να δεις που μια μέρα θα θεωρούνται θρυλικές ξέρωγω και σπάνιες και όποιος τις έχει δει θα θεωρείται πολύ μπαντ-ας σινεφίλ.
Τα τυπάκια, λεπόν, μαγειρεύουν κι άλλα φιλμάκια αζ γουί σπικ και, προσωπικά, τα περιμένω πώς και πώς. Λεπτομέρειες αν θέλετε έχει στο site της Chainfree ή της κάθε ομάδας.
Τελευταίως εντόπισα και εντελώς τυχαία μερικούς από δαύτους στα sites κοινωνικής δικτύωσης. Τελικά δίκιο έχουν που λένε ότι τα ίντερνετς σε φέρνουν πιο κοντά στους διάσημους. Οκέυ, δεν είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό, αλλά τέλος πάντων, τους ήξερα χωρίς να τους έχω γνωρίσει, δεν εντάσσεται κάτι τέτοιο στον ορισμό του «διάσημος»; Ενθουσιάστηκα όταν κατάλαβα τι παίζει. Δεν είμαι γκρούπι, ούτε τρελή φαν, αλλά είναι πάντα ιδιαίτερα ικανοποιητικό και συναρπαστικό να έχεις τη δυνατότητα να μιλάς με δημιουργούς έργων που εσύ θαύμασες και απόλαυσες.
Κάπου εδώ οφείλω να δηλώσω ότι δε με πλήρωσε κανείς τους για να τα γράψω αυτά. Αλλά το καλό πράγμα να λέγεται. Και να διαφημίζεται. Και μακάρι αυτά τα παιδιά να είναι το κινηματογραφικό μέλλον της χώρας, μπας και ανανήψει λιγάκι η βιομηχανία. Καλές οι σεξοκωμωδίες με όλους τους διάσημους Έλληνες ηθοποιούς στο κάστιν, αλλά πόσες τέτοιες αντέχονται;
Love.
Your biggest fan.
Director's Cut 
Σχολιάστε